Van Da Nang naar Cat ba

Dag lieve mensen! We hebben weer een update voor jullie. Na Hoi An zijn we naar Da Nang gegaan om te surfen, Tom in ieder geval. Het was meer spartelen, maar dat kwam door de moeilijke golven, toch Tom? Tepels zijn kapot geschuurd op de surfplank, maar dat was het waard.

We wilden graag de Hai Van Pass zien die bekend is van Top Gear en hebben de route afgelegd per trein. Een van de laatste vervoersmiddelen die we nog niet gehad hebben (wel al: vliegen, lopen, bussen, taxi's, metro, tram, auto, fiets, scooter en boot). Het was een bijzondere rit die langs de bergachtige kustlijn ging en uitzicht bood over kilometers verlaten strand. Je kwam praktisch door het huis van mensen rijden op sommige plekken omdat mensen in hutjes langs de spoorlijn wonen. Onze laatste stop was Dong Hoi wat toch wel een van de saaiste stadjes op aarde moet zijn. Gelukkig was dat maar voor één nachtje en gingen we de volgende ochtend op zoek naar de lokale bus. Er bleken meerdere stations en stops te zijn en om er te komen moesten we eerst over de snelweg lopen, dat wil je liever niet in Vietnam, maar af en toe moet je iets gewoon doen. De lieve mensen van Vietnam hebben ons met handen en voeten geholpen de weg te vinden én om aan de goede kant van de weg op de bus te wachten. We vonden het een hele leuke ervaring en grappig om te zien dat de buschauffeur gewoon even stopt om n theetje te drinken en dan pas weer doorrijdt.

Phong Nha Ke Bang Nationaal park, onze bestemmeling, was echt ongelofelijk mooi was. Overal waren lijmstenen heuvels die volledig begroeid waren met bomen. Het was allemaal groen, de rijstvelden zijn in deze tijd van het jaar ook bijna gifgroen. We hebben hikes gedaan en rondgereden met een scooter. We huren eigenlijk bijna op iedere plek een scooter dus eigenlijk zou je kunnen zeggen dat we de luie variant zijn van de echte motorrijders. De doorslag om niet zelf een motor te kopen was toch wel dat we geen zin hadden om urenlang op een motor te zitten. Ik kan mijn droom om ooit zelf een motor te hebben ook wel loslaten want het lijkt me al een stuk minder leuk dan eerst! Erg fijn dat er ook dromen sneuvelen want tot nu toe komen er op reis vooral veel dromen bij, handig hè?;)

In Phong Nha heb je ook de grootste grot ter wereld die vrij recent pas ontdekt is, helaas was deze te duur om te bezoeken (3000 euro) en zijn we voor de Paradise cave gegaan. Deze groot loopt 37 km door in de aarde!!! Het was echt bijzonder om er rond te lopen en Tom kreeg hele fantasieën van Skyrim in z'n hoofd (een game, ik had er ook nog nooit van gehoord). Toevallig was het zo gelopen dat we samen met een ander stel zijn gegaan en dat maakte er een gezellige dag van. Soms is het ook fijn om een dag met andere mensen op te trekken en verhalen te delen.

Na Phong Nha gingen we met de nachtbus naar Tam Coc. We kwamen rond half 5 in de ochtend aan en dat was eventjes lastig want waar ga je op zo'n tijd heen? We waren op een rare plek afgezet en er was geen mens te zien. Toen kwam er een meneer op z'n scooter naar ons toe, vragen waar we heen moesten. We keken even op maps.me en kozen een willekeurige homestay uit en konden met onze rugzakken zo hoppa met z'n drieën op de scooter! Dat was weer even een primeurtje hoor, beetje spannend ook.

In Tam Coc was het erg slecht weer met veel regen en kou. Desondanks zijn we met een bootje de rivier op gegaan om de natuur te ontdekken en we zijn blij dat we gegaan zijn. Het was wederom super groen en het water was een soort groen/blauw, heel mooi. We ontmoette ook nog een leuk Nederlands meisje die wel met ons mee wilde. Ze had al een uur op de kant zitten wachten omdat de Vietnamezen de Chinese toeristen voor lieten gaan en ze op de een of andere manier niet Chinese mensen bij haar in het bootje wilde hebben. We snapte het allemaal niet echt, maar we hebben inmiddels ook wel geleerd om ergens niet te lang over na te denken en het lekker te laten gaan.

Nu zijn we op het eiland Cat Ba wat in het wereldberoemde Halong Bay ligt. We genieten van de ruige zee hier en de mist die Halong Bay er mysterieus uit laat zien. Het is net of er duizenden mini eilandjes in de zee zijn gevallen en door de erosie zijn de meest bijzondere vormen ontstaan. De boottocht met het kajakken en het hiken lieten ons wel (weer) pijnlijk zien hoe onze conditie achteruit is gegaan. We zullen met de trekking van Nepal flink moeten werken, maar daar kijk ik enorm naar uit. Ik denk dat drie weken lopen tot 5416 meter hoogte de grootste uitdaging van mijn leven gaat worden. Ik heb er heel veel zin in.

P.s. Totaal wat anders, maar mocht je het leuk vinden check een keer Eindbazen op YouTube. Deze twee mannen maken hele gave podcasts met de meest uiteenlopende mensen (eindbazen).