Into the wild!

Myrinne en Tom:
Dag 1 van de jungletocht bij Uncle Tan in Sepilok. Het regent de hele dag, maar dat mag de pret niet al te veel drukken! De rivier is super mooi en staat heel hoog waardoor de stroming krachtig is met hier en daar een draaikolk. Het is een echte modderige junglerivier en we zagen al verschillende mooie vogels, longtail makaken en silvered leaf aapjes.

17:00

Aangekomen in het kamp is het woord spartaans inderdaad van toepassing, zoals al op de website van Uncle Tan werd aangegeven. Er is uiteraard geen stromend water, elektriciteit alleen tussen 19.00-23.00 uur en je slaapt op een matje op de grond. Er zijn zelfs geen kussen bij t matje. De gids legt uit dat achterin het kamp de 'douche' is, maar toen we daar gingen kijken stonden er een paar tonnen met modderig regenwater en er zijn geen hokjes. Misschien waag ik een poging om in m'n bikini met wat water te spetteren.
Dit maakt voor ons de ervaring alleen maar gaver. Ik ben blij dat het niet zo'n misplaatst resort is dat de natuur verstoord. De natuur is hier duidelijk de baas. Het kamp is nu half overstroomd en de takken die op de dakjes vallen zijn zo zwaar dat er behoorlijke deuken in ontstaan. We hebben ook speciale tonnen waar we alles met een geur in stoppen (ook shampoo en jodium) omdat de apen er anders mee aan de haal gaan. Zelfs de ton verstoppen we omdat ze anders de tonnen van de stijger afgooien in een poging ze open te breken! Nou nou het is wat voor deze twee stadsmensen. Al zijn we dat nu eigenlijk niet meer. In Nieuw-Zeeland deden we al de nodige survival skills op. Dat is echt een tof gevoel!

21:00

De eerste avond gaan we meteen ook op een nachtsafari om de slapende dieren te zien. We hadden geluk! We zagen twee vissende uilen, kingsfisher vogeltjes, slapende aapjes en een heuse krokodil vlakbij de boot!! Ik vroeg eventjes (ja okay, behoorlijk stads) of ze gevaarlijk waren. 'Jazeker! Spring jij maar eerst erin' was het antwoord. Goh, en ik maar denken dat kleintjes vaak niet echt kwaad kunnen of dat ze toch de mensen niet echt als prooi zien. Het is allemaal best wel spannend in het pikkedonker op de rivier met veel geluiden die je niet kan plaatsen. Eenmaal terug in het kamp besef ik me opeens dat we direct aan de rivier zitten en de krokodillen natuurlijk ook het land opgaan... Niet aan denken. We gaan tandjes poetsen en worden opgeschrikt daar een dikke uil die opvliegt. De tonnen worden inmiddels bevolkt door kikkers en leuke insecten... Ik weet nu al dat ik vanavond niet in m'n eentje naar de wc wil!

Dag 2 06:00

De ochtendsafari gaat beginnen. Het is gelukkig droog en er hangt zo'n typische BBC life mist tussen de toppen van de bomen. We zien de neusapen en makaken in hele families! Er ligt een grote krokodil te wachten tot er een makaakje het water in kukelt. De jungle feeling zit er weer goed in, maar we wachten op de echte koning. De reden dat we in Borneo zijn... We zien orang-oetan nesten, maar geen spoor van het dier zelf. Totdat we vlak naast ons bootje een hoop kabaal horen!!! Tom kan alleen maar wijzen en 'daar' zeggen, zo onder de indruk was hij (en ik ook). Daar zat ie dan!!!! Een volwassen orang-oetan mannetje op nog geen 7 meter afstand. Ongelofelijk. Echt waar. Ik kon het niet bevatten wat geweldig! De kans dat je ze ziet is enorm klein en als je ze ziet is dat meestal in de verte een klein vrouwtje. Dit mannetje wist dat hij de baas was en begon takken af te breken en naar beneden te gooien. In een poging ons af te schrikken. Hij brak echt behoorlijke takken af en brulde hard. Wij vonden het vooral helemaal fantastisch en onze gids was ook zeer enthousiast omdat hij ook al lang niet meer zo dichtbij had kunnen komen. De derde en laatste tactiek om ons af te schrikken was poep laten vallen voor ons bootje.
Op de terugweg zien we nog een varaan en neusapen.

21:00

'S avonds gaan we een trekking doen en ik vind het doodeng! Er komen wel eens krokodillen op die trails en ik wil ze écht niet tegenkomen als ik lopend onderweg ben. Je ziet geen steek en je wordt aangevallen door duizenden muggen. We zagen ook niet veel dieren behalve een rat en een klein slangetje dus ik vroeg of we terug konden (ja, beetje een mietje).

Teruggekomen in het kamp zagen we dat we niet langer een privé kamp hadden (het is laagseizoen en we waren de enige touristen). Gezellig! We maakte ze razend enthousiast met al onze verhalen en tot onze spijt zagen we op dag 3 geen orang-oetan. Wel nog een hornbill!

We zijn nu terug in de bewoonde wereld en we zijn toch ook wel weer blij met een beetje luxe. Het avontuur in de bossen van Borneo voelt nu als een hele bijzondere herinnering, iets wat we de rest van ons leven niet zullen vergeten.