Banda!
28 december 2016 - Ambon, Indonesië
De Banda eilanden zijn echt geweldig! Het voelt als een beetje een onbekend paradijs, waar je slechts een enkele toerist ziet. De toeristen die je ziet kom je echter elke dag tegen omdat het zo kleinschalig is hier. Dit bevalt eigenlijk erg goed want op deze manier hebben we voor het eerst wat meer tijd doorgebracht met andere mensen samen. We zijn een wat ouder Duits stel tegengekomen op Ambon die ook naar Banda Neira gingen, waarmee we hier nog meerdere keren hebben geluncht. Verder hebben we een Frans stel en nog een Nederlandse jongen ontmoet waarmee we op Banda Ay zaten.
Maar terug naar het begin; we zijn op 18 december aangekomen op Banda Neira en hebben een prachtige kamer geboekt bij het Mutiara Guest House, geheel in Nederlands koloniale stijl. Vervolgens hebben we meteen het duikcentrum opgezocht om onze eerste duik te boeken voor de volgende dag. Er zijn twee duikcentra op Banda Neira en Blue Motion, een duikcentrum onder leiding van een Duitse man, heeft uiteindelijk onze voorkeur gekregen (toch een beetje bevooroordeeld omdat het een westerse organisatie is en op internet zagen we allerlei positieve verhalen).
Duik dag 1:
We hebben besloten een opfriscursus te doen van een paar uurtjes voordat we met het echte werk begonnen. Voor Myrinne is het alweer vijf jaar geleden dat ze heeft gedoken en voor mij wordt het de eerste keer duiken in de open zee. Toch heel fijn om even de belangrijkste zaken nog een keer te herhalen. Na deze opfrisser zijn we met de andere duikers mee gegaan naar de duikspot en hebben we onze eerste officiële duik gemaakt van deze reis! We zijn met een klein bootje met 5 andere mensen naar Palua Pisang (bananen-eiland in het maleis) gevaren. Hier zijn we met 3 instructeurs het water in gegaan om een prachtige 'koraalmuur' te verkennen. Ik heb nog nooit zoiets gezien natuurlijk, dus ik was even goed verrast door wat ik allemaal zag. Wat een prachtig gezicht! Het is gewoon een hele nieuwe wereld onderwater waar je niet op uitgekeken raakt. Er zijn zoveel verschillende soorten koraal en vissen en andere diertjes te zien dat je al door je lucht heen bent voordat je het doorhebt (niet helemaal zonder dat je het doorhebt hoor Pa en Ma, ik let goed op en ben heel voorzichtig ;)). We zijn tot ongeveer 24 meter diep gedoken in een temperatuur van 28 graden, zelfs op die diepte. Er was bijna geen stroming dus het was een hele fijne rustige duik. Zeker voor herhaling vatbaar vonden Myrinne en ik allebei; en zo hebben we meteen gereserveerd voor de volgende dag.
Duik dag 2:
Na een goed ontbijt -- nootmuskaat, banaan en kaneel pannenkoek -- zijn we direct naar Blue Motion gegaan om ons voor te bereiden op de tweede duik. Eenmaal aangekomen bleek dat wij nog de enige enthousiastelingen waren en kregen we dus een soort van privé duik. Samen met Marieke, de vriendin van de Duitse eigenaar, en Tobi, een lokale duikinstructeur met meer dan 25.000 gemaakte duiken, zijn we de zee op gegaan om bij Banda Besar twee duiken te maken. Naast lekker duiken en ons ook een beetje in de gaten houden was Marieke ook mee om observaties te maken. Ze doet onderzoek naar de biodiversiteit in het water bij de Banda eilanden en is dus met een onderwatercamera en een onderwater notitiebord meegegaan met Tobi en ons. We hebben weer prachtige duiken mogen maken, met deze keer een klein beetje stroming en ook een ander soort omgeving tijdens de tweede duik. Hier liep het koraal over in een zandbodem waardoor we ook weer andere vissen en koraal zagen. Na de eerste duik kwam Marieke naar ons toe met een filmpje die ze vlak achter ons had gemaakt, waarop duidelijk een grote hamerhaai vlak achter ons langs zwemt en vervolgens weer in het diepe verdwijnt! Als we ons heel even hadden omgedraaid hadden we hem gezien, maar helaas hebben we het gedempte geschreeuw van Marieke niet gehoord. Voor de gemoedstoestand van Myrinne misschien ook maar goed, want toen ze erachter kwam dat de hamerhaai niet op plankton leeft hoefde ze hem niet per se te zien.
Tijdens de tweede duik zijn we op het eind opgedeeld tussen Tobi en Marieke, omdat ik een stuk sneller door mijn lucht heen ging dan Myrinne. Hierdoor heb ik helaas minder lang kunnen duiken, maar dit werd helemaal goed gemaakt toen ik vlak voor het einde van de duik een Black tip reefshark zag! Het was een kleintje, maar nog steeds erg indrukwekkend en mooi om te zien.
Voor zover ons duik avontuur op Banda Neira. We hebben enorm de smaak te pakken gekregen en zijn van plan om zeker nog een paar duiken te maken, maar nu moeten we weer even bijkomen natuurlijk.
En geen betere plek om dit te doen dan op Palua Ay.
Palua Ay:
Myrinne:
Wauwieeee wat is het hier mooi. Na een vrij heftige boottocht op een klein vissersbootje komen we aan op Ay. Een piepklein eiland waar zo'n 2000 mensen wonen. Er is één klein dorpje en de rest is jungle. Er zijn hier geen auto's en inmiddels vinden we dat zelfs niet meer opvallend. De paden in het dorpje zelf zijn van beton en ongeveer 1.5 meter breed. Er is hier eigenlijk helemaal niks, vandaar dat je de maaltijden ook nuttigt bij je guesthouse. Die zijn overigens heerlijk en erg gevarieerd! Tussen de middag eten we rijst, vis, groentes en gevulde aubergine en als toetje fruit.
Ons guesthouse zit direct aan het strand en het uitzicht is fantastisch. We zien in de verte de vulkaan (Ganung Api) en onze kamer is boven het totaal verlaten witte strand. Als je de zee in loopt moet je oppassen jezelf niet te bezeren aan het koraal want dat zit al op 1,5 meter diepte. Het is ontzettend kleurrijk met veel vis. Ook vissen ter grote van je torso zitten er veel. De andere gasten hier hebben al een aantal keer haaien gezien dus wie weet. Met de mensen is het erg gezellig. We eten samen en snorkelen of chillen op onze veranda. Gisteren zijn we zelfs naar het lokale feestje geweest wat totaal absurt was. Ik zal even uitleggen hoe het eruit zag en hoe het er aan toe ging.
'S middags zetten een paar mannen een paar bamboe palen neer waar ze een blauw zijl overheen gooien. Aan weerszijde van de tent komen enorme boxen te staan zodat je een tunnel van geluid hebt en in die 'tunnel' zetten ze links en recht een rij tuinstoeltjes neer. 'S avonds rond 22.00 uur begon het feest. Er worden geen drankjes gedronken of wat dan ook. Als een nummer begint ga je in twee rijen tegenover elkaar staan en dansen. Helemaal niet ritmisch en super akward tegenover je danspartner. Je danst terwijl de rest van het dorp je aanstaart vanaf de kant. Zodra het nummer stopt gaan de dansers op de plastic stoeltjes zitten en wachten ze tot het nieuwe nummer begint of dat er iemand anders op hun plaats gaat staan. De mensen vonden het gisteren geweldig om ons te zien dansen en we hebben ongegeneerd gedanst. Heerlijk!
Zo'n feestje houden is geloof ik best een onderneming omdat er alleen elektriciteit is tussen 19.00 en 22.00 uur. Ik denk dat dit een van de meest basic bestemmingen is van deze reis. Er is ook geen douche, maar een bak met een soort kom waarmee je jezelf kan nat spetteren en waarmee je de wc doorspoelt. Als de bak leeg is moet je even gaan vragen of je water kan krijgen want dan wordt de generator aangezet en de waterleiding open gedraaid. Een hele onderneming dus! Sowieso is het leven hier bijna volledig zelfvoorzienend want álles moet vanuit Ambon per boot naar Banda Neira en dán met een klein bootje naar Ay. Daar worden koeien, benzine en af en toe een blikje cola op gezet. Al beweren de mensen hier dat de koeien ook kunnen zwemmen vanaf Ganung Api.... lijkt me heel apart om een koe op eigen houtje een oversteek te zien maken van een uur op open zee. Weet eigenlijk niet of ik het geloof, maar een aantal mensen hebben dat nu al gezegd.
Maar goed; er zijn hier veel dingen die voor ons niet doorsnee zijn. Nog eentje dan: mensen hebben hier niet veel aan geld want wat ga je kopen? Bovendien is hier geen bank, geen internet dus je heb niks aan een bankrekening.
Wij vermaken ons hier nog wel een tijdje! Tot de volgende keer:)
Maar terug naar het begin; we zijn op 18 december aangekomen op Banda Neira en hebben een prachtige kamer geboekt bij het Mutiara Guest House, geheel in Nederlands koloniale stijl. Vervolgens hebben we meteen het duikcentrum opgezocht om onze eerste duik te boeken voor de volgende dag. Er zijn twee duikcentra op Banda Neira en Blue Motion, een duikcentrum onder leiding van een Duitse man, heeft uiteindelijk onze voorkeur gekregen (toch een beetje bevooroordeeld omdat het een westerse organisatie is en op internet zagen we allerlei positieve verhalen).
Duik dag 1:
We hebben besloten een opfriscursus te doen van een paar uurtjes voordat we met het echte werk begonnen. Voor Myrinne is het alweer vijf jaar geleden dat ze heeft gedoken en voor mij wordt het de eerste keer duiken in de open zee. Toch heel fijn om even de belangrijkste zaken nog een keer te herhalen. Na deze opfrisser zijn we met de andere duikers mee gegaan naar de duikspot en hebben we onze eerste officiële duik gemaakt van deze reis! We zijn met een klein bootje met 5 andere mensen naar Palua Pisang (bananen-eiland in het maleis) gevaren. Hier zijn we met 3 instructeurs het water in gegaan om een prachtige 'koraalmuur' te verkennen. Ik heb nog nooit zoiets gezien natuurlijk, dus ik was even goed verrast door wat ik allemaal zag. Wat een prachtig gezicht! Het is gewoon een hele nieuwe wereld onderwater waar je niet op uitgekeken raakt. Er zijn zoveel verschillende soorten koraal en vissen en andere diertjes te zien dat je al door je lucht heen bent voordat je het doorhebt (niet helemaal zonder dat je het doorhebt hoor Pa en Ma, ik let goed op en ben heel voorzichtig ;)). We zijn tot ongeveer 24 meter diep gedoken in een temperatuur van 28 graden, zelfs op die diepte. Er was bijna geen stroming dus het was een hele fijne rustige duik. Zeker voor herhaling vatbaar vonden Myrinne en ik allebei; en zo hebben we meteen gereserveerd voor de volgende dag.
Duik dag 2:
Na een goed ontbijt -- nootmuskaat, banaan en kaneel pannenkoek -- zijn we direct naar Blue Motion gegaan om ons voor te bereiden op de tweede duik. Eenmaal aangekomen bleek dat wij nog de enige enthousiastelingen waren en kregen we dus een soort van privé duik. Samen met Marieke, de vriendin van de Duitse eigenaar, en Tobi, een lokale duikinstructeur met meer dan 25.000 gemaakte duiken, zijn we de zee op gegaan om bij Banda Besar twee duiken te maken. Naast lekker duiken en ons ook een beetje in de gaten houden was Marieke ook mee om observaties te maken. Ze doet onderzoek naar de biodiversiteit in het water bij de Banda eilanden en is dus met een onderwatercamera en een onderwater notitiebord meegegaan met Tobi en ons. We hebben weer prachtige duiken mogen maken, met deze keer een klein beetje stroming en ook een ander soort omgeving tijdens de tweede duik. Hier liep het koraal over in een zandbodem waardoor we ook weer andere vissen en koraal zagen. Na de eerste duik kwam Marieke naar ons toe met een filmpje die ze vlak achter ons had gemaakt, waarop duidelijk een grote hamerhaai vlak achter ons langs zwemt en vervolgens weer in het diepe verdwijnt! Als we ons heel even hadden omgedraaid hadden we hem gezien, maar helaas hebben we het gedempte geschreeuw van Marieke niet gehoord. Voor de gemoedstoestand van Myrinne misschien ook maar goed, want toen ze erachter kwam dat de hamerhaai niet op plankton leeft hoefde ze hem niet per se te zien.
Tijdens de tweede duik zijn we op het eind opgedeeld tussen Tobi en Marieke, omdat ik een stuk sneller door mijn lucht heen ging dan Myrinne. Hierdoor heb ik helaas minder lang kunnen duiken, maar dit werd helemaal goed gemaakt toen ik vlak voor het einde van de duik een Black tip reefshark zag! Het was een kleintje, maar nog steeds erg indrukwekkend en mooi om te zien.
Voor zover ons duik avontuur op Banda Neira. We hebben enorm de smaak te pakken gekregen en zijn van plan om zeker nog een paar duiken te maken, maar nu moeten we weer even bijkomen natuurlijk.
En geen betere plek om dit te doen dan op Palua Ay.
Palua Ay:
Myrinne:
Wauwieeee wat is het hier mooi. Na een vrij heftige boottocht op een klein vissersbootje komen we aan op Ay. Een piepklein eiland waar zo'n 2000 mensen wonen. Er is één klein dorpje en de rest is jungle. Er zijn hier geen auto's en inmiddels vinden we dat zelfs niet meer opvallend. De paden in het dorpje zelf zijn van beton en ongeveer 1.5 meter breed. Er is hier eigenlijk helemaal niks, vandaar dat je de maaltijden ook nuttigt bij je guesthouse. Die zijn overigens heerlijk en erg gevarieerd! Tussen de middag eten we rijst, vis, groentes en gevulde aubergine en als toetje fruit.
Ons guesthouse zit direct aan het strand en het uitzicht is fantastisch. We zien in de verte de vulkaan (Ganung Api) en onze kamer is boven het totaal verlaten witte strand. Als je de zee in loopt moet je oppassen jezelf niet te bezeren aan het koraal want dat zit al op 1,5 meter diepte. Het is ontzettend kleurrijk met veel vis. Ook vissen ter grote van je torso zitten er veel. De andere gasten hier hebben al een aantal keer haaien gezien dus wie weet. Met de mensen is het erg gezellig. We eten samen en snorkelen of chillen op onze veranda. Gisteren zijn we zelfs naar het lokale feestje geweest wat totaal absurt was. Ik zal even uitleggen hoe het eruit zag en hoe het er aan toe ging.
'S middags zetten een paar mannen een paar bamboe palen neer waar ze een blauw zijl overheen gooien. Aan weerszijde van de tent komen enorme boxen te staan zodat je een tunnel van geluid hebt en in die 'tunnel' zetten ze links en recht een rij tuinstoeltjes neer. 'S avonds rond 22.00 uur begon het feest. Er worden geen drankjes gedronken of wat dan ook. Als een nummer begint ga je in twee rijen tegenover elkaar staan en dansen. Helemaal niet ritmisch en super akward tegenover je danspartner. Je danst terwijl de rest van het dorp je aanstaart vanaf de kant. Zodra het nummer stopt gaan de dansers op de plastic stoeltjes zitten en wachten ze tot het nieuwe nummer begint of dat er iemand anders op hun plaats gaat staan. De mensen vonden het gisteren geweldig om ons te zien dansen en we hebben ongegeneerd gedanst. Heerlijk!
Zo'n feestje houden is geloof ik best een onderneming omdat er alleen elektriciteit is tussen 19.00 en 22.00 uur. Ik denk dat dit een van de meest basic bestemmingen is van deze reis. Er is ook geen douche, maar een bak met een soort kom waarmee je jezelf kan nat spetteren en waarmee je de wc doorspoelt. Als de bak leeg is moet je even gaan vragen of je water kan krijgen want dan wordt de generator aangezet en de waterleiding open gedraaid. Een hele onderneming dus! Sowieso is het leven hier bijna volledig zelfvoorzienend want álles moet vanuit Ambon per boot naar Banda Neira en dán met een klein bootje naar Ay. Daar worden koeien, benzine en af en toe een blikje cola op gezet. Al beweren de mensen hier dat de koeien ook kunnen zwemmen vanaf Ganung Api.... lijkt me heel apart om een koe op eigen houtje een oversteek te zien maken van een uur op open zee. Weet eigenlijk niet of ik het geloof, maar een aantal mensen hebben dat nu al gezegd.
Maar goed; er zijn hier veel dingen die voor ons niet doorsnee zijn. Nog eentje dan: mensen hebben hier niet veel aan geld want wat ga je kopen? Bovendien is hier geen bank, geen internet dus je heb niks aan een bankrekening.
Wij vermaken ons hier nog wel een tijdje! Tot de volgende keer:)
