Myanmar

Myanmar, oftewel het laatste land van onze reis! Het is lastig om te omschrijven hoe het voelt om weer bijna naar huis te gaan terwijl je ook nog in een prachtig land zit aan de andere kant van de wereld. De helft van de dagen zit ik al helemaal met mijn hoofd in Nederland en heb ik eigenlijk niet zoveel zin meer om dingen te ondernemen hier. Ik ben me al aan het bedenken hoe gezellig het weekje in Elst met mijn ouders en mijn broer gaat worden; hoe fijn alle gemakken van Nederland zijn (werkende wifi, fijne douche, geen reistijd, altijd goede koffie etc.) en hoe leuk het wordt om al mijn vrienden weer te zien. 

Na 9 maanden reizen merk ik ook wel dat reizen erg veel energie kost. Als je weer 12 uur lang hebt zitten zweten in een bus terwijl je buik op hol gaat en er iemand telkens stiekem probeert te roken in de bus besef je je dit ineens heel goed. Maar dan zijn er ook de dagen dat ik bijna bang wakker word omdat ik me besef dat het avontuur bijna voorbij is en dat alles weer gaat veranderen. De vrijheid wordt minder, er komt weer structuur in het dagelijks leven en de omgeving is ineens weer heel gewoontjes. Hoe moet dat nou?
Een goede houvast is dat ik toch al zeker weet dat dit nog lang niet mijn laatste reis is! Ik ben er nu achter dat de wereld op een steenworp afstand ligt en dat reizen alleen een kwestie van doen is.

Maar nu terug naar Myanmar. Overal op reis komen we mensen tegen die in Myanmar zijn geweest en bijna zonder uitzondering zijn ze enorm positief over het land en vooral over de mensen. Hoe kan dat toch, vragen we ons steeds af. Nu we hier zijn snappen we het meteen. De gemiddelde Birmees heeft in zijn leven volgens mij nog nooit een leugen verteld en zou geen vlieg kwaad doen. De mensen die we tegen komen zijn ontzettend lief, service-gericht en oprecht. Het lijkt alsof de grote toename in toerisme de mensen nog niet heeft beïnvloed. 
Onze reis in Myanmar begon in Yangon, de stad die in het koloniale verleden ook wel Rangoon werd genoemd. Het is niet de officiële hoofdstad van Myanmar, aangezien de overheid zich heeft verplaatst naar de 'lege stad' Naypyidaw. In Yangon maken we de verschrikkelijke fout om maar meteen een bus te pakken naar Bagan. Door deze keus hebben we uiteindelijk ruim 30 uur gewacht en gereden naar Bagan. Eenmaal aangekomen is de lange reistijd echter wel weer de moeite waard geweest. Het dorpje is stoffig, klein maar wel heel gezellig. Even buiten het dorpje ligt de reden voor het enorme toerisme in dit gebied. Duizenden tempels liggen verspreid zo ver als het oog kan zien. Tussen de 11e en 13e eeuw zijn deze boeddhistische tempels en pagodes gebouwd ter ere van het Pagan koninkrijk. Tijdens de zonsondergang staan we boven op een grote tempel te kijken naar de magie om ons heen en beseffen we weer even heel erg goed wat de reden is dat we zo ver van huis zijn. 

Via Mandalay reizen we door naar Hsipaw, in het noorden van Myanmar. Tijdens de rit naar Hsipaw voelen we ons als gast in het leven van de mensen in dit gebied. Er heerst een rust tussen de prachtige groene heuvels en rijstvelden die ons raakt. De mensen hebben een simpel leven maar ze zien er helemaal tevreden uit. In Hsipaw zelf maken we een boottocht en zien de prachtige eenvoud van Myanmar nog eens terug. Ook bezoeken we een Teak wood Monastery, die op zo een manier geschilderd is dat niet duidelijk te zien is wat voor een houtsoort het is. Als de Chinezen namelijk zouden zien dat dit hout wordt gebruikt en niet wordt verkocht aan China dan zouden er problemen zijn. 

Terwijl we verder reizen door Myanmar wordt ons steeds duidelijker hoe prachtig het land is en hoe mooi de mensen zijn. Op het Inle Lake zien we hele dorpen gebouwd waar men overal met bootjes over de ‘waterwegen’ vaart en waar hele drijvende markten worden gehouden. Ook zien we in Yangon het koloniale verleden en de opkomst van de moderne economie zij aan zij. Kortom, Myanmar is een enorme aanrader en staat hoog op ons lijstje van Zuidoost Azië.

Nu zijn we terug gekeerd naar Nederland. We hebben al drie weken kunnen ‘wennen’ aan ons landje en het besef komt bij mij stukje bij beetje binnen dat we weer thuis zijn. Al voelt het op dit moment wat raar aan omdat ik nu toch wel heel goed weet dat ik vaker op reis zal gaan. Ik zeg soms voor de grap en soms ook niet helemaal voor de grap dat dit alleen een tussenstop is. Met deze ervaring is in ieder geval duidelijk geworden dat reizen niet alleen maar voor mensen op tv is.